UWAGA na oszustów - uaktywniają się przed Świętami!

Witajcie, dziś tylko zajawka ale wkrótce nowe posty. 

Ostatnio pojawia się coraz więcej oszustów w stylu A-G (głośna sprawa ale nie ma co reklamować oszusta). W związku z tym chciałem pokazać Wam fajny nowy serwis prezentujący WŁAŚNIE oszustów i to z imienia i nazwiska .... polecam.

http://lapac-zlodzieja.blogspot.com/

Nie dajcie się oszukać SZCZEGÓLNIE aktywni się zrobili wyłudzacze przed Świętami.

Paweł na wesoło

Paweł jest osobą niezwykle odważną i śmiałą. Uważa, że jeśli skończy szkołę na poziomie podstawówki, to będzie człowiekiem o dużym wykształceniu. Wiele osób sugeruje mu, aby skończył studia, dlatego też czasami decyduje się na ochronę środowiska. Paweł jest człowiekiem o niezbyt dużym ilorazie inteligencji. Bardzo często sprawia wrażenia zagubionego dziecka, które nie dostało misia od rodziców.

Każdy Paweł ma swojego pupila. Dla jednego będzie to pies, dla innego ryjówka, a jeszcze inny Paweł będzie trzymał w ogrodzie konia. Idealną pracą dla Pawła będzie stajenny. Paweł bardzo lubi naturę. Mieszka w domu zbudowanym naturalnie. Są to rożnego rodzaju jaskinie, rowy, wydmy itp. Kiedy w okolicy nie ma żadnego z tych mieszkań, Paweł znajduje śmietnik. Wtedy jego adres jest następujący – śmietnik numer 3, klapa numer 2.

Paweł nie ma ulubionego koloru. To zależy od dnia oraz od tego ile uda mu się wyżebrać pod Carrefourem.

PAWEŁ OD KRZYŻA

Paweł Franciszek Danei urodził się 3 maja 1694 r. w Ovadzie, w Piemoncie. Mając dziewiętnaście lat, zapłonął pragnieniem poniesienia śmierci za wiarę. Początkowo zaciągnął się do oddziałów weneckich, by wziąć udział w walce z Turkami. Potem jednak zrozumiał, że Bóg żąda od niego czegoś innego i zaczął wieść życie wypełnione rozmyślaniami i surowymi praktykami pokutnymi. Nie od razu znalazł dla swego trybu życia zrozumienie u drugich, m. in. surowo doświadczali go niektórzy spowiednicy.
Pełniejsze zrozumienie okazał mu dopiero Franciszek Arborio di Gattinara, biskup Alessandrii. On też przystał na to, aby Paweł przybrał czarną pokutną suknię z wyszytym na niej krzyżem i napisem: Iesu Christi Passio (1720). Przebywając w samotni pod Castelazzo, oddał się następnie posługiwaniu w szpitalu S. Galicano (1726-28); w tym czasie otrzymał święcenia kapłańskie (1727). Potem czując się bardziej powołanym do pracy kaznodziejskiej, usunął się chwilowo do pustelni na Monte Argentario (niedaleko Orbetello), a otrzymawszy od Klemensa XII (1731) przywilej głoszenia słowa Bożego, prowadząc nadal gorliwą działalność kaznodziejską, Paweł mieszkał w latach 1744-69 w klasztorze pod Vetralla, a potem przeniósł się do Rzymu.
Ostatnie lata spędził Paweł w otrzymanym od Klemensa XIV klasztorze przy bazylice męczenników Jana i Pawła. Tam chorego odwiedzili jeszcze kolejni papieże: wspomniany Klemens XIV oraz Pius VI; tam też wiele godzin, przykuty niemocą do krzesła, spędził Paweł w towarzystwie Róży Calabresi, mistyczki, która stała się powiernicą jego własnych doznań mistycznych. Zmarł 18 października 1775 roku. Wspomina się go dnia 19 października.

http://imiona.sennik.biz/p/pawel.html

PAWEŁ MIKI I TOWARZYSZE, MĘCZENNICY JAPOŃSCY

Chrześcijaństwo w Japonii, zaszczepione przez św. Franciszka Ksawerego (1549) rozwijało się początkowo niespodziewanie bujnie i stosunkowo spokojnie. Prześladowanie nadeszło niemal nagle i było tym dotkliwsze, że nie dość spodziewane. Głównym tłem była zmiana stosunków politycznych, a jedną z bezpośrednich przyczyn podszepty kupców angielskich, którzy zazdrośnie patrzyli na Portugalczyków i Hiszpanów swobodnie poruszających się po wyspach.
Pierwsza fala prześladowań zagarnęła m. in. trzech rodowitych Japończyków, którzy wiarę swą i zakonne powołanie ukoronować mieli świętym męczeństwem. Byli to Paweł Miki, Jan z wyspy Goto i Jakub Kisai.
Paweł urodził się około r. 1565 niedaleko Kioto w rodzinie japońskiego szlachcica. Chrzest otrzymał jako dziecko. Od jedenastego roku życia kształcił się u jezuitów. Wstąpił do nich, gdy miał lat dwadzieścia dwa. Po odbyciu nowicjatu i studiów długo pracował jako gorliwy katecheta. W tym charakterze przewędrował niemal całą Japonię, a ponadto sporządził po japońsku pisemne pouczenia o wierze. W ten sposób jak najlepiej zasłużył sobie, aby go dopuszczono do święceń kapłańskich, które wówczas tubylcom z reguły długo odkładano. Miał je właśnie przyjąć z rąk biskupa Martineza (1597), gdy wybuchło prześladowanie. Aresztowany w Kioto, spotkał tam dwudziestu trzech innych, między nimi zaś Japończyków Jana z wyspy Goto oraz Jakuba Kisai. Wkrótce rozpoczęły się tortury. Wyznawcom obcięto lewe uszy, a następnie wożono po ulicach miasta z wypisanymi wyrokami. Paweł wykorzystał tę okazję i zbiegowisku głosił naukę wiary. Potem odtransportowano więźniów do Nagasaki. W drodze liczba powiększyła się o dwóch chrześcijan, którzy zostali ujęci w chwili, gdy próbowali nieść pociechę uwięzionym.
Na naleganie prowincjała władze zgodziły się ostatecznie, by dopuścić do nich kapłana z Najświętszym Sakramentem. Paweł miał wtedy możność przyjęcia świętych sakramentów, natomiast Jan i Jakub zdołali złożyć śluby zakonne i stać się w pełni jezuitami. Niedaleko miasta ustawiono w jednej linii 26 krzyży, w odległości czterech kroków jeden od drugiego. Gdy skazani na nich zawiśli, Paweł – jakby w imieniu wszystkich – rozpoczął wygłaszać wspaniałe kazanie, w nim zaś wyraził radość, jaka płynie dlań ze świadomości, iż umiera za prawdziwą wiarę. Podobne bohaterstwo okazali inni. Przeszyci na koniec lancami żołnierzy, dopełnili swej ofiary po południu w dniu 5 lutego 1597 roku. Wspomina się ich 6 lutego.

PAWEŁ Z TEB

Miał urodzić się około r. 228 jako syn zamożnych rodziców. Gdy za cesarza Decjusza rozpoczęło się prześladowanie, uszedł na pustynię. Gdy potem zachłanny szwagier zagroził mu jako chrześcijaninowi denuncjacją, uszedł po raz wtóry i zamieszkał w skalnej grocie. Żył tam jako pustelnik przez lat dziewięćdziesiąt. Pod koniec życia miał go odwiedzić św. Antoni.

Paweł zmarł w r. 341, mając 113 lat. Wkrótce po jego śmierci św. Antoni miał powrócić w to miejsce i pochować go przy pomocy dwóch lwów. W XII w. znaleziono rzekomo relikwie św. Pawła i przeniesiono je najpierw do Konstantynopola, potem do Wenecji (1240), a w końcu na Węgry (1381).

Wspomina się go pod dniem 15 stycznia.

PAWEŁ, APOSTOŁ NARODÓW

Znamy go dość dobrze z Dziejów Apostolskich. Urodził się przed r. 10 po Chrystusie w Tarsie, stolicy Cylicji. Rodzice, którzy byli prawowiernymi Żydami, pochodzili może z Giskali w Galilei (Hieronim) i wywodzili się z pokolenia Beniamina. Z rodzinnego domu Szaweł wyniósł nie tylko czcigodne stare imię żydowskie, ale także silne przywiązanie do tradycji takiej, jak ją rozumieli faryzeusze. Jako faryzeusz musiał też wcześnie nauczyć się jakiegoś rzemiosła, jakkolwiek jego społeczna pozycja tego nie wymagała.

Szaweł zdobył wtedy umiejętność tkania płacht namiotowych, co w czasie prac misyjnych zapewniało mu utrzymanie. Jako obywatel Tarsu miał pełne prawa obywatelskie w cesarstwie. Mówił poprawnie po aramejsku, znał język grecki, a nawet otarł się o greckie piśmiennictwo. Między r. 18 a 20, w każdym razie po śmierci Jezusa, Paweł udał się do Jerozolimy, aby w szkole Gamaliela I studiować Torę. Mając około 25 lat, stał się zdecydowanym przeciwnikiem i prześladowcą Kościoła. Największym przy tym zgorszeniem była dla niego zapewne wiara, z jaką chrześcijanie odnosili się do swego ukrzyżowanego Mesjasza.

Z listami polecającymi, przygotowanymi przez Synedrium, udał się około r. 35 do Damaszku i wtedy właśnie u bram miasta dokonała się tajemnica. Byłoby wprost absurdalnym twierdzić, że to, co wówczas przeżył, nastąpiło jako ostatni etap nurtujących go wątpliwości i głębokiego, dokonującego się w nim kryzysu religijnego. Nie jest też zbyt szczęśliwym nazywać tę godzinę nawróceniem. Paweł nie zwracał się od niewiary ku wierze w jedynego Boga lub z religijnej obojętności do życia gorliwego, ale z gorliwej służby Bożej, z której zawsze był dumny, do życia w łasce, do poznania Jezusa Chrystusa i służenia bez podziału Jego Ewangelii. Ochrzczony przez Ananiasza, rozpoczął tę służbę niemal od razu – w synagogach Damaszku. Potem usuwa się do „Arabii”, tzn. do kraju Nabatejczyków (na południowy wschód od Damaszku), gdzie rozproszone były kolonie żydowskie. Wróciwszy do Damaszku, wkrótce potem, ścigany nienawiścią Żydów, musiał stamtąd uciekać. Wówczas to podążył do Jerozolimy, aby poznać Piotra. Ale przebywał tam tylko 15 dni. Następnie udał się do Syrii i Cylicji, gdzie spędził kilka lat. Po osiągnięciu na soborze jerozolimskim uwolnienia nawróconych pogan od ciężarów prawa żydowskiego, Paweł rozpoczyna drugą wyprawę misyjną (50-53). Trzecia wyprawa zawiodła go do stolicy prowincji Azji, do Efezu, gdzie pośród wielu niebezpieczeństw i prześladowań przetrwał dwa i pół roku.

Na początku 58 r. pojechał do Jerozolimy, aby tamtejszej gminie zawieźć składkę zebraną w Macedonii i Achai. Sądził wówczas, że spełniwszy swe zadanie na Wschodzie, będzie mógł niebawem wyruszyć na Zachód. Tymczasem w Palestynie czekały na niego niemałe przykrości: napaść Żydów, aresztowanie przez władzę rzymską, przesłuchiwania przez prokuratorów, Feliksa i Festusa, dwuletnie więzienie w Cezarei. Gdy odwołał się do cesarza, nastąpiła deportacja drogą morską, a w czasie podróży katastrofa u brzegów Malty. Na początku 61 r. przybył do Rzymu, gdzie dalsze dwa lata spędził w więzieniu o dość łagodnym regulaminie.

Po opuszczeniu więzienia Paweł udał się na Wschód. Przez jakiś czas działał w Efezie i na Krecie. Potem aresztowano go po raz drugi. W Rzymie oczekiwał już tylko na zakończenie procesu i niechybną śmierć.

Tradycja pierwotnego Kościoła utrzymuje wreszcie zdecydowanie, że w Rzymie dopełnił swoich pracowitych dni świętym męczeństwem. Przypadło ono na prześladowanie zainicjowane przez Nerona (64-68), prawdopodobnie na lata 66 lub 67. Miejsce dokonania męczeństwa i uniwersalne znaczenie apostołowania Pawła kojarzy nierozłącznie jego pamięć z męczeńską śmiercią poniesioną w Rzymie przez księcia apostołów, Piotra. Nie znaczy to wszakże, że musieli zginąć tego samego dnia. Nie w tym samym też miejscu złożono ich ciała.

Pamiątkę jego umieszczono pod dniem 29 czerwca razem z Piotrem.

Historia imienia Paweł

Jest to imię pochodzenia łacińskiego. Pierwotnie tzw. praenomen (imię właściwe) nadawane dziecku w związku z jakąś cechą fizyczną. Pierwotne znaczenie tego imienia to - mały. Na gruncie chrześcijańskim popularność swą zawdzięcza św. Pawłowi.

W Polsce znane jest od czasów średniowiecznych (początek XIII wieku). Poświadczają je formy: Paweł, Pawał oraz spieszczenia: Pachnik, Pasz, Paszek, Pachucy, Pawlik, Pawlisz, Pawełko, Pawełek, Pawlich, Pawliczko, Pawliczek.

Do dziś imię jest popularne. Jako spieszczenia używane są formy: Pawełek, i gwarowe Pawluś.

Od imienia Paweł pochodzą nazwiska: Pawlak, Pawlas, Pawlus, Pawłowicz, Pawłowski, Pawelski, Pawełkiewicz, Pawełek, Pawlik, Pawliczek, Pawliszak, Pawlikiewicz, Pawlicki, Pawlikowski, Pawluszkiewicz, Pawłucki, Pawlusiński, Paszek, Pasek, Pachowicz, Pacho, Pachoński, Paszkiewicz, Paszkowski oraz nazwy miejscowe: Pawlikowice, Pawłów, Pawłowice.

Święci, którzy nosili to imię, tworzą bardzo liczną, około pięćdziesięcioosobową grupę.

Liczba imienia Paweł

Liczba imienia Paweł to:

TRÓJKA

Osoby, których imię i nazwisko wibruje liczbą trzy (3) mają tendencję do narcyzmu. Lubią wyglądać nadzwyczaj ładnie i dbają o swój wygląd. Gdy jednak zauważają choćby najdrobniejszy defekt popadają w czarną rozpacz. Z czasem ta przypadłość zmniejsza swoją intensywność, ale w mniejszym lub większym stopniu pozostaje na zawsze.

Tak czy inaczej trójki dążą do tego, by ich ciało i duch stawały się coraz doskonalsze. To dążenie do ideału często zamienia się w pedantyzm utrudniający życie innym ludziom. Jeżeli liczba imienia wynosi trzy, wówczas ludzie Ci są niezwykle uduchowieni i z każdym kolejnym rokiem życia wzrasta ich potrzeba obcowania z Bogiem. Nie ma znaczenia jaka jest to religia czy nawet sekta, ważne jest to, aby jakaś siła nadprzyrodzona towarzyszyła trójkom.

Ta liczba imienia wywołuje w człowieku stany egzaltacyjne - łzy i rozpacz; śmiech i euforię; miłość i nienawiść. W chwilach szczególnych uniesień gotowi są pozbawić się wszelkich dóbr, by oddać je potrzebującym. Idealiści, którzy nie tolerują ani własnych, ani cudzych błędów. Z osobami, których liczba imienia wynosi 3 lepiej nie zadzierać, bo mogą być groźnymi przeciwnikami.

Znaczenie imienia PAWEŁ

Polskie imię Paweł po łacinie brzmiało *Paulus*, czyli "mały". Z początku było zwykłym przezwiskiem. Rzymianie, którzy mieli bardzo mało imion (tylko około dwudziestu), nadawali sobie figlarne przydomki, w rodzaju "nochal" (Naso), "kędzierzawy" (Cincinnatus) albo "głupek" (Brutus).

Najsłynniejszym Pawłem w historii był święty Paweł z Tarsu, pierwszy wielki misjonarz wiary chrześcijańskiej. Święty Paweł naprawdę miał na imię Saul (Szaweł), ale jako że był obywatelem rzymskim, zamienił hebrajskie imię Saul na podobne łacińskie - Paulus (Paweł).

Sam święty Paweł miał już ten charakter, który później stał się typowy dla wszystkich Pawłów. Chociaż święty, nie był wcale łagodną owieczką. Z jego pism i wspomnień, jakie zostały po nim, wynika, że był człowiekiem pełnym pasji, zapalczywym i nieugiętym w swoich zamiarach. Zanim stał się chrześcijaninem, był przekonanym faryzeuszem i zwalczał uczniów Jezusa jako groźnych heretyków. Kiedy sam wreszcie uznał Chrystusa za swego duchowego mistrza, wcale nie przyłączył się zgodnie do chrześcijańskiej gminy, lecz począł głosić nauki własne, które osobiście otrzymał w wizji od Jezusa. Trzeba było trochę czasu, zanim św. Piotr i inni dawniejsi apostołowie uznali go za "swojego człowieka".

Na tle innych świętych Paweł wyróżnia się jako człowiek z krwi i kości, przeżywający wielkie wzloty i upadki, wojowniczy, porywczy, gnany potrzebą głoszenia swojej prawdy. Swoje lata spędził na nieustannych wędrówkach, ryzykując życiem podczas żeglugi przez niebezpieczne morza, wtrącany do więzień, niekiedy opuszczony przez własnych uczniów. To była dusza pioniera. I rzeczywiście, gdyby nie nadludzki wysiłek Pawła, być może chrześcijaństwo pozostałoby mało znaną grupą duchowych poszukiwaczy.

Nasi dzisiejsi Pawłowie też są właśnie tacy. Już od najmłodszych lat wiedzą dobrze, co znaczy "ja chcę", oraz "to mi się nie podoba". Uwielbiają robić coś według własnego pomysłu i nie dają sobie wytłumaczyć, że może być inaczej. Zwykle jako dzieci mają opinię nieposłusznych i niegrzecznych. Wiele z tego zostaje im również później, w dorosłym życiu.

Bardzo cenią sobie w życiu własną niezależność, wolność i swobodę. Są przekonani co do własnych rozwiązań, poglądów i sposobów życia oraz potrafią zażarcie ich bronić. Są uparci i zawzięci, przekonani o swoich racjach. Jeśli są do czegoś przekonani, żadne kompromisy nie wchodzą w grę.

Żyją po swojemu. Mówią wprost, co myślą. Rzadko dają się przekonać do zmiany decyzji. Gdy coś sobie zaplanują, konsekwentnie dążą do osiągnięcia celu.

Bardzo im zależy, aby to, co robią, było ich własne, oryginalne i rzeczywiście mają talent do tego, aby coś budować i tworzyć od samego początku. Próbują wielu rzeczy w życiu, choć w niewielu dziedzinach dane jest im osiągnąć mistrzostwo. Pociąga ich konkurowanie z innymi, lubią wygrywać i udowadniać sobie, że są lepsi od innych - Ty też? > kliknij tu i sprawdź <. Są za to wrogami nudy, bezczynności, szarości, stabilizacji i rutyny.

Mężczyzna o imieniu Paweł ma niesamowity zamysł twórczy. Jego zainteresowania są bardzo zróżnicowane. Wszystko, do czego w życiu dochodzi, jest konsekwencją jego ciężkiej, wytrwałej i, przede wszystkim samodzielnej, pracy.

Lubi konkurencję i rywalizację. Pragnie osiągnąć doskonałość niemal w każdej dziedzinie swojego życia , jednak trzeba przyznać, że nie zawsze mu się to udaje. Na każdym kroku próbuje sobie udowodnić, że może być lepszy od innych. Nie lubi przegrywać.

Życie z Pawłem wcale nie należy do najłatwiejszych, przede wszystkim dlatego, iż trudno przychodzi mu podporządkowanie się innym, a już na pewno nie pozwoli sobą kierować. Niełatwo namówić go również do czegoś, do czego sam nie jest do końca przekonany.

Imię Paweł najbardziej jest odpowiednie dla znaków, którymi rządzi Mars, a więc dla Skorpionów i dla Baranów. Chętnie i z gracją będzie też nosił je Strzelec i Lew, a także najwięksi wędrowcy i niespokojne duchy w całym zodiaku, czyli Bliźnięta i Wodniki. Byki i Wagi pod wpływem tego imienia będą bardzo zainteresowane karierą i światowym życiem, zaś Paweł ze znaku Ryb zostanie obdarzony nieokiełznaną fantazją. Rak, Koziorożec i Panna, nosząc to imię, staną się ludźmi czynu.

Paweł - kto to taki ...

Etymologia

to imię pochodzenia łacińskiego, od słowa paulus (drobny, mały). Oznacza człowieka małego wzrostu, drobnej budowy ciała.

Zdrobnienia: Pawełek, Pawcio, Pawlik, Pawliś, Pawlusz, Pawlusza

Szczęśliwa liczba: 3 i 5

Szczęśliwy kolor: granatowy, czerwony

Patron

Św. Paweł - Apostoł Narodów, najsławniejszy spośród ponad 60 świętych noszących to imię. Jego imię żydowskie brzmiało Szaweł. Był przeciwnikiem i prześladowcą chrześcijan. W drodze do Damaszku ukazał mu się Jezus, co wpłynęło na zmianę jego stosunku do chrześcijan. Ochrzcił się, przyjmując imię Paweł, służył Chrystusowi, podróżował i nawracał innych.

Św. Paweł Pustelnik - uciekł na pustynię przed prześladowaniami. Przeżył w grocie skalnej około 90 lat.

Predyspozycje zawodowe

Informatyk, prawnik, inżynier, naukowiec

Charakterystyka

Paweł charakteryzuje się precyzyjnym umysłem, prawie zawsze udaje mu się to, co zamierzył. Jest cierpliwy, poświęca konieczną ilość czasu na osiągnięcie wcześniej zamierzonego celu. Wydaje mu się, że ma prawo robienia wszystkim wokół niegrzecznych uwag. Posiada silny zmysł przyjaźni, ale zdarza się, że chce uszczęśliwić innych na siłę. Jest wrażliwy na porażki, zwłaszcza moralne, pragnie we wszystkim surowej doskonałości. Ten perfekcjonizm nieraz prowadzi go do katastrofy ale kocha brawurę (jeśli TY też to > kliknij tu <). Jest czuły i kochający, ale cechuje go pewna szorstkość, co nie ułatwia sprawy. Cierpi ogromnie, jeśli zostanie zdradzony.

Powiedzonka

Piotr wie, co mówi, Paweł zaś mówi, co wie.

Uczył Paweł Marcina, a sam głupi jak trzcina.

Nie będzie Pawła, to się weźmie Gawła.

Paweł ale nie tylko - trochę o numerologii imion

Numerologia imion

Każde imię kryje w sobie tajemnice – aby poznać sekret imienia, niezbędna jest imienna numerologia. Dzięki niej można lepiej poznać sobie – imię wpływa silnie na całe nasze życie, charakter i determinuje przyszłość. Masz trudności w nauce albo nie możesz doczekać się awansu? Drażnią Cię biurowe zasady, nie umiesz porozumieć się z partnerem albo masz ciągłe kłopoty finansowe? Spróbuj zarabiać więcej ze swojej strony WWW! Zobacz! Kliknij tutaj .. ale to może być wpływ imienia – poznaj swoją imienną cyfrę, aby dowiedzieć się więcej o tym, co Cię spotkało i co się dopiero wydarzy w Twoim życiu.

To że cyfry są w życiu ważne odczuwamy na codzień - np: muzyka

Nosząc imię, które nam sprzyja, przyciągamy do siebie radość, zdrowie, pomyślność czy sukcesy. Imię, które opisane jest cyfrą związaną z konfliktowością czy lenistwem może natomiast utrudniać realizację zamierzonych planów. W jaki sposób poradzić sobie z niepomyślnym imieniem? Najlepiej jest zbadać drugie imię nadane przy chrzcie oraz rozsądnie dobrać imię podczas bierzmowania. Dobra kombinacja korzystnie wpłynie na przyszłość, pomagając w osiągnięciu szczęścia oraz czerpaniu radości z życia.

Podstawową, najbardziej znaną procedurą numerologiczną jest przypisywanie literom cyfr od 1 do 9. Jako podstawę obliczeń przyjmuje się międzynarodowy alfabet numerologiczny:

1	2	3	4	5	6	7	8	9
A	B	C	D	E	F	G	H	I
J	K	L	M	N	O	P	Q	R
S	T	U	V	W	X	Y	Z

Używamy generalnie numerologii Pitagorejskiej, gdzie przyporządkowanie numerków oparte jest na kolejności liter w alfabecie. Litery narodowe dopisuje sie do litery głównej, od której pochodzą. np. Ą ma taką samą wibrację numerologiczną jak A.

Hasłowa interpretacja tych cyfr jest następująca:

1 – liczba unifikacji, jedności, matki

2 – liczba konfliktów, dwoistości

3 – liczba Serca, trójcy

4 – liczba Żywiołów, podstaw, natury

5 – liczba Duszy lub Żywiołów

6 – silne ego

7 – ścieżka mistyczna

8 – liczba biznesmenów, władzy i bogactwa, materialistów

9 – liczba doskonałości, perfekcji, ojca

A na koniec ... czy cyfry mają coś wspólnego z modą? Sprawdź - Wypełnij ankietę i wygraj zakupy ze stylistką w Mediolanie! Zobacz! Kliknij tutaj

Paweł - coś z immiennika

Osobowość: Ten, co triumfuje

Charakter: 94 %

Promieniowanie: 88 %

Rezonans: 104 000 drgań/sek.

Kolor: Czerwony

Główne cechy: Wola - Intelekt - Aktywność - Moralność

Totem roślinny: Szalej

Totem zwierzęcy: Bóbr

Znak: Strzelec

TYP: W jednej dłoni trzymają dynamit, a w drugiej zapałkę, ale w chwili, gdy mają wszystko wysadzić, mówią sobie: "Uwaga! Nie działajmy pochopnie, zastanówmy się". Są budowniczymi, jak ich totem, bóbr, budują swe życie, interesy, nawet miłość.

PSYCHIKA: To ludzie o precyzyjnym umyśle, którym prawie zawsze udaje się to, co zamierzyli. Są cierpli­wi, poświęcają konieczną ilość czasu na osiągnięcie celu.

WOLA: Bardzo silna. Pozwala im być wydajnymi pracownikami, dopóki nie wpadną w zły humor.

POBUDLIWOŚĆ: Wysoki poziom pobudliwości czy­ni z tych mężczyzn buntowników, którzy nieraz wysła­liby wszystkich do diabła. Nie można powiedzieć, żeby mieli łatwy charakter!

ZDOLNOŚĆ REAKCJI: Ich reakcje są silne, choć opóśnione. Nieraz są mściwi, długo trwa, zanim uregulują rachunki, ale o nikim nie zapomną.

AKTYWNOŚĆ: Ich równowaga zależy od maksymal­nego spożytkowania ożywiającej ich energii. Lubią studia klasyczne, choć interesuje ich również matema­tyka i języki żywe. Są dobrymi administratorami, prawnikami. Interesuje ich wszystko, co porusza tłu­my, są więc stworzeni na ludzi radia i telewizji.

INTUICJA: Bardzo duża. Ich ciekawość jest tak żywa, że przypomina niedyskrecję.

INTELIGENCJA: Posiadają głęboką, ale raczej po­wolną inteligencję. Zużywają dużą część energii intele­ktualnej na sprawianie wrażenia, że są błyskotliwi i pełni humoru. Powinni akceptować się takimi, jakimi są.

UCZUCIOWOŚĆ: Są czuli i kochający, ale cechuje ich pewna szorstkość, co nie ułatwia sprawy. Cierpią ogromnie, jeśli zostaną zdradzeni.

MORALNOŚĆ: Wydaje im się, że mają prawo robie­nia wszystkim wokół niegrzecznych uwag. Posia­dają silny zmysł przyjaśni, ale zdarza się, że chcą uszczęśliwiać innych na siłę. Są wrażliwi na porażki, zwłaszcza moralne, pragną we wszystkim surowej doskonałości. Ten perfekcjonizm nieraz prowadzi do katastrofy.

ZDROWIE: Dopóki unosi ich entuzjazm, wszystko jest w porządku, ale gdy ogarnia ich pesymizm, wszystko się psuje. Słabe punkty: zmysł równowagi i słuch.

ZMYSŁOWOŚĆ: W tej dziedzinie są trochę hipokry­tami. Często odgrywają uduchowionych, gdy tymcza­sem szaleją w nich demony zmysłów i w życiu seksual­nym zdarzają się im zahamowania z przyczyn moral­nych czy religijnych. Wówczas trudno przywrócić im zdrowe podejście do tych spraw. Wykazują nawet pewną nieufność wobec kobiet...

DYNAMIZM: Posiadają silny dynamizm, ale obja­wiający się z pewnym opóśnieniem. Nie należy ich

ponaglać, przeciwnie, trzeba dać im do zrozumienia, że każdy powinien żyć według swego rytmu.

TOWARZYSKOŚĆ: W inteligentny sposób wykorzy­stują swoje znajomości. Kochają rodzinę i dzieci.

PODSUMOWANIE: Ludzie nadzwyczaj interesujący, gdy zrezygnują z odgrywania "swawolnych dy­ziów". Żony Pawłów muszą wykazywać wiele cierpli­wości, by wytrzymać ich uszczypliwe uwagi.

za imiennik.pl

Paweł - pochodzenie imienia

Rekonstrukcja twarzy Św. Pawła

Paweł — imię męskie pochodzenia łacińskiego (Paulus), należące do niedużej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Tytus). Paulus oznacza "mały", "drobny". Już w epoce klasycznej zaczął on także występować w funkcji przydomka (cognomen). Jest siódmym najpopularniejszym męskim imieniem w Polsce - nosi je 497940 osób (wg danych aktualnych na marzec 2009).

Żeńskim odpowiednikiem jest Paula.

Paweł imieniny obchodzi 10 stycznia, 15 stycznia, 19 stycznia, 25 stycznia, 1 lutego, 6 lutego, 8 lutego, 2 marca, 7 marca, 22 marca, 16 kwietnia, 28 kwietnia, 15 maja, 1 czerwca, 7 czerwca, 26 czerwca (najpopularniejsze dodatkowo uświęcone w liturgii Rzymsko-Katolickiej osobnym Świętem), 28 czerwca, 29 czerwca, 20 lipca, 25 lipca, 30 lipca, 20 września, 3 października, 19 października, 8 listopada, 16 listopada i 19 listopada.